Historyczną kartę MKS „Janowianka” otwiera rok 1922, kiedy to na bazie janowskiego gimnazjum powstał jedyny wówczas klub sportowy w mieście.
Początkowo jedyną dyscypliną uprawianą przez członków klubu była gra w piłkę nożną. Liczna grupa uczniów - zwolenników futbolu pragnęła wstąpić do klubu i utworzono dwa zespoły: Janowianka I i Janowianka II.
Drużyna uważana była za przodującą. Uczniowie rozgrywali mecze z okolicznymi drużynami szkolnymi z Niska, Kraśnika, Biłgoraja.
W 1934 roku przepisy zabroniły uczniom uprawiania tejże dyscypliny i od1935 r. klub sportowy funkcjonował jako klub miejski. Opiekę nad nim przejął
p. Krasucki – ówczesny dyr. d/s administracji w janowskim szpitalu. Początki działalności były trudne – bez wielkich urządzeń
i specjalistycznych obiektów. Bardzo często sytuacja finansowa determinowała działania. Dla klubu wygospodarowano miejsce rozgrywania spotkań na urządzonym boisku sportowym
w zachodniej części obecnego parku miejskiego. W okresie powojennym funkcję tę pełniły podmiejskie łąki. Dopiero w 1985 roku wybudowano stadion sportowy z płytą do piłki nożnej, bieżnią i trybuną na 1640 miejsc siedzących,zapleczem socjalnym.
Po przerwie spowodowanej II wojną światową, w 1949 roku klub reaktywowano.
W latach 80-tych ubiegłego wieku w Janowie funkcjonowały dwa zespoły MZKS Metalowiec i Świt Ruda (od nazwy ulicy). Metalowiec był klubem zakładowym, a Świt należał do LZS. Metalowcowi raz udało się awansować do IV ligi (wtedy miała ona nazwę liga makroregionalna) rzeszowsko-tarnobrzeskiej. Trwało to jedynie sezon. Wtedy to objawił się talent Dariusza Brytana.
W tym czasie Świt awansował do klasy okręgowej i po spadku Metalowca w Janowie były derby (obie drużyny grały na jednym stadionie). Dopiero na początku lat 90-tych tamtego wieku, gdy Metalowiec uzyskał awans do klasy regionalnej (IV liga) tarnobrzesko-kieleckiej, a Fabryka Maszyn przestała być głównym sponsorem - oba kluby połączyły się i powstał jeden zespół pod nazwą Janowianka (powrót do starej nazwy). Grającym trenerem został Wojciech Niemiec, mający za sobą karierę piłkarską m.in.
w Legii Warszawa, Zawiszy Bydgoszcz, Stali Mielec, Stali Stalowa Wola. Przygoda z IV ligą trwała kilka lat. Po spadku do ligi okręgowej, po roku ponownie Janowianka uzyskała promocję. Następne lata należały do najgorszych w ostatnim czasie. Zwykle Janowianka pałętała się w dolnych rejonach tabeli. Wreszcie na skutek zmian administracyjnych Janów wrócił do woj. lubelskiego,
a Janowianka znalazła się w lubelskiej okręgówce, by po trzech latach awansować do IV ligi.
Oprócz gry w piłkę nożną, okresowo istniały sekcje tenisa stołowego, siatkówki, zapasów, warcab stu polowych. Każda z istniejących sekcji klubu szczyciła się zespołowymi lub indywidualnymi osiągnięciami zawodników.
Jedną z gier planszowych popularyzowała sekcja warcab stu polowych (lata 80-te i pierwsza połowa lat 90-tych XX wieku). Janowski klub sportowy był
wówczas jedynym klubem na Lubelszczyźnie, w którym tę dyscyplinę uprawiano wyczynowo.
Kiedy w 1989 roku warcabiści stu polowi awansując do II ligi, uzyskali najwyższy wówczas wynik sportowy w Janowie Lub. osiągnięty zespołowo.
W 1991 r. awansowali do ekstraklasy i reprezentowali w tym czasie najwyższą klasę sportową w mieście. Kolejna sekcja klubu powstała w 1971 r. - to sekcja zapaśnicza w działalności, której odnotowano szereg cennych zwycięstw w rywalizacji
z renomowanymi zawodnikami.
Jednak zespół piłkarski zawsze był priorytetem dla pasjonatów, wielbicieli i amatorów gry w piłkę nożną. Sekcja ta była pierwszą, jakiś czas jedyną i taką pozostaje obecnie.
W Janowiance (Metalowcu) grali m.in. Dariusz Brytan, Wojciech Niemiec, Mirosław Oleszczuk, Dariusz Bartnik, Janusz Góreczny, Artur Kielarski, Tomasz Szarowski.
Powstanie i rozwój klubu należy zawdzięczać wielu ludziom, którzy swą ofiarną pracą i zaangażowaniem promowali sport
w środowisku, podejmowali szereg inicjatyw, wychodząc naprzeciw potrzebom i zainteresowaniom janowskiej młodzieży.
Obecnie trenerem Janowianki jest Ireneusz Zarczuk.